معایب ارز فیات

ارز دیجیتال فیات چیست؟

در این مطلب به بررسی یکی دیگر از مهمترین ارزهای دیجیتال جهان یعنی فیات خواهیم پرداخت. با ما همره باشید تا از این ارز دیجیتال و ویژگی ها و معایب و مزایای آن بیشتر بدانید.

ارز دیجیتال فیات چیست و چه ویژگی هایی دارد؟

فیات ارز بین المللی است که به قیمت کالاها و مال هایی مانند طلا و نقره وابسته نمی باشد. ارزش پول این ارز دیجیتال به صورت گسترده به اعتماد عمومی به صادرکنندگان ارز دیجیتال بستگی دارد، که به طور طبیعی بانک مرکزی دولت یک کشور می باشد.

پول فیات و پول کالا

ارز fiat، که به عنوان پول فیات نیز مشهور می باشد، دقیقا در مقابل پول کالا یا فرآورده های اصلی می باشد. تفاوت بین این دو پول به ارزش اصلی آنها باز می گردد. به لحاظ تاریخی، پول فرآورده های اصلی یا کالا ارزش ذاتی دارد که از کالاهایی که از آن ساخته شده است نشات می گیرد. کالاهایی مانند کوین های طلا و یا نقره. در مقابل پول fiat ، ارزش ذاتی نداشته و وعده ای از سوی دولتمردان یا بانک مرکزی بوده که این ارز می تواند به دلیل ارزشی که در کالاها دارد مبادله شود.

نمونه هایی از ارز دیجیتال فیات ( fiat)

معروف ترین و مشهور ترین نمونه هایی که می توان از این ارز دیجیتال نام برد شامل پوند استرلینگ، معایب ارز فیات یورو و دلار امریکا می باشد. در واقع، ارزهای جهانی بسیار کمی ارزهای کالا بوده و بیشتر آنها به یک روش یا به گونه ی دیگری، فرم و شکلی از پول fiat می باشند.

مزایا و معایب ارز دیجیتال فیات (fiat)

در این بخش به بررسی مزایا و معایب این ارز دیجیتال خواهیم پرداخت:

مزیت های ارز دیجیتال فیات (fiat) چه می باشد؟

از آنجا که پول fiat کم یا منبع ثابتی نیست- مانند طلا- بانک مرکزی دولت ها کنترل بیشتری بر خرید و فروش و ارزش آن دارد. این بدان معنا است که دولت ها می توانند عرضه ی اعتبار، نقدینگی، ارزش های سهام و سود را بیشتر مدیریت کنند.

برخلاف ارزهای فرآورده های اصلی، که می تواند بر اساس ارزش طلا قیمت آنها بالا و یا پایین برود، عرضه ی این ارز دیجیتال مرتب و توسط ارز اهدایی دولت ها کنترل می شود. همچنین ریسک کمتری در کاهش قیمت ایجاد شده توسط عرضه ی ارزهای fiat وجود دارد، چراکه هرگونه افزایش عرضه تصمیم از پیش اتخاذه شده توسط دولت می باشد.

معایب ارز fiat چه می باشد؟

از آنجا که این ارز دیجیتال به سرمایه ی واقعی وابستگی ندارد، ارزش پول فیات به سیاست های مالی و قوانین دولت کاملا بستگی دارد. سیاست مالی نامعتبر می تواند منجر به تورم شود و حتی تورم شدید و بالای ارز فیات را به همراه داشته باشد.

علاوه بر این، فرصت های بیشتری برای حباب های این ارز وجود دارد- یک گردش و دایره ی اقتصادی که قیمت به سرعت در آن افزایش پیدا کرده پیش از آنکه اصلا ارزش آن پول بالا برود.

افزایش حباب های این ارز دیجیتال به این دلیل است که ارزها و پول های فیات تقریبا به صورت گسترده و غیر محدودی عرضه می شود.

معایب ارز فیات

پول فیات ارز دولتی یک کشور است که پشتوانه ی فیزیکی مانند طلا و نقره ندارد، بلکه پشتوانه ی آن دولتی است که آن را صادر کرده است. ارزش پول فیات از ارتباط میان عرضه و تقاضا و ثبات دولت حاصل شده و به ارزش کالای فیزیکی، مانند ارزش پول، وابسته نیست. بیشتر ارزهای کاغذی مدرن مانند دلار امریکا، یورو و دیگر ارزهای مهم همگی پول فیات هستند.

فیات ریشه در زبان لاتین دارد و به معنی حکم باید بشود و یا بگذار که بشود است.

پول فیات

پول فیات چگونه کار میکند؟

پول فیات ارزشمند است فقط بدلیل این که دولت ارزشش را حفظ میکند و به واسطه این که دو طرف در یک تراکنش ارزش آن را می پذیرند.

در طول تاریخ، دولت ها سکه های خود را از کالاهای فیزیکی ارزشمند مانند طلا و نقره میساختند و یا پول کاغذی چاپ میکردند که در ازای آن سکه های طلا و نقره قابل دریافت بود. اما پول فیات این گونه تعریف نشده که ما به ازای آن مقدار معینی کالای ارزشمند و یا فلزات گرانبها دریافت شود.

بیشتر ارزهای مهم دنیا، مانند دلار امریکا، پول فیات هستند.

پول فیات چگونه بوجود آمد؟

از آنجا که پول فیات با ذخایر فیزیکی مانند ذخایر ملی طلا یا نقره ارتباطی ندارد، باعث می شود ارزش خود را به دلیل تورم از دست بدهد و یا حتی در صورت افزایش تورم، کاملا بی ارزش شود. اگر مردم اعتماد خود نسبت به پول ملی را از دست بدهند، پول ارزش خود را از دست خواهد داد. البته که این با پولی که طلا پشتوانه ی آن است، متفاوت است؛ برای مثال، طلا به دلیل استفاده شدن در جواهرات و تزئینات و همچنین تولید دستگاه های الکترونیکی، رایانه و وسایل نقلیه هوافضا دارای ارزش ذاتی است.

در گذشته در تاریخ امریکا، ارز این کشور پشتوانه ی طلا داشت (و حتی گاهی نقره). دولت فدرال با تصویب قانون بانکداری اضطراری سال ۱۹۳۳، اجازه نامه ی شهروندان در مبادله ارز با طلای دولت را لغو کرد، هنگامی که امریکا اجازه ی دادن طلا به کشورهای خارجی در ازای گرفتن دلار امریکا را لغو کرد، پشتوانه این ارز به طور کامل در سال ۱۹۷۱ حذف شد. از آن زمان تا به حال دلار امریکا، همانگونه که رویش هم چاپ شده، تنها پشتوانه ی ایمان و اعتبار دولت امریکا را دارد و به عنوان ارز رایج برای کلیه بدهی ها، دولتی و خصوصی چاپ میشود. از این رو، دلار آمریکا قانونا فقط ابزار رفع بدهی محسوب می شود و هیچ گونه ارزش اعتباری مرتبط با طلا، نقره و غیره ندارد.

مزایا و معایب پول فیات

پول فیات ارز خوبی محسوب می شود در صورتی که بتواند نقشهایی را که اقتصاد یک کشور در واحد پولی خود به آن نیاز دارد، اجرا کند: این ارز همچنین، فواید خوبی برای دولت ها از طریق ایجاد ارزش حبابی فراهم می کند.

پول فیات در قرن بیستم تا حدودی معروف شد زیرا دولت ها و بانک های مرکزی به دنبال قطع ارتباط اقتصاد خود از فراز و نشیب های چرخه تجارت بودند. از آنجایی که پول فیات منبع ثابتی مانند طلا ندارد، دولت ها میتوانند کنترل بیشتری روی آن داشته باشند و اینگونه میتوانند متغیرهای اقتصادی مانند عرضه ی اعتبار، نقدینگی، نرخ بهره و سرعت پول را مدیریت کنند. به عنوان مثال، فدرال رزرو آمریکا وظیفه ی پایین نگه داشتن بیکاری و تورم را با این ابزار دارد.

با این حال، بحران وام و به دنبال آن سقوط مالی سال ۲۰۰۷ ، این باور را ایجاد کرد که بانک های مرکزی می توانند با تنظیم عرضه ی پول، مانع از سقوط و رکودهای جدی شوند. به طور مثال یک ارز مرتبط با طلا ثبات بیشتری دارد زیرا منبع طلا محدود است. اما به دلیل عرضه ی نامحدود پول فیات، امکان ایجاد حباب در این ارز وجود دارد.

دولت آفریقایی زیمبابوه نمونه ای از بدترین حالت تورم در دهه ی اول سال ۲۰۰۰ را ارائه داد. در پاسخ به مشکلات جدی اقتصادی، بانک مرکزی کشور شروع به چاپ پول با سرعتی عجیب کرد. این چاپ زیاد منجر به تورم اقتصادی شدیدی شد که در سال ۲۰۰۸ بین ۲۳۰ تا ۵۰۰ میلیارد درصد بود. قیمت ها به طرز چشمگیری افزایش پیدا کرد و خریداران مجبور شدند برای خرید مایحتاج ساده، با سبدها و ساک های پر پول به فروشگاه بروند. هنگامی که تورم در بالاترین مقدار بود، ارزش یک تریلیون دلار زیمبابوه تنها ۴۰ سنت به دلار آمریكا بود.

پول فیات چه تفاوتی با ارز رمزنگاری شده دارد؟

فیات به معنای بگذار انجام شود است. ارز رمزنگاری شده به یک ابزار غیرمتمرکز و دیجیتال مبادله ای که توسط رمزنگاری اداره می شود. دلالت دارد. هردوی اینها ارز هستند اما چندین تفاوت با یکدیگر دارند:

پول فیات همان پول رایج است که دولت از آن حمایت میکند. این ارز میتواند مانند دلار کاغذی و یا به طور الکترونیکی و به صورت کارت های اعتباری، پی پال و غیره باشد. دولت عرضه آن را کنترل میکند و میتوان با استفاده از آن مالیات خود را پرداخت کرد.

ارز رمزنگاری شده یک وجه رایج نیست و از طرف دولت و یا بانک پشتیبانی نمیشود. (این ارز غیرمتمرکز و جهانی است.) شکل آن بیشتر شبیه اعتبار بانکی است که در بانک وجود دارد. (این ارز دیجیتال است اما توسط بانک و یا دولت پشتیبانی نمیشود.) یک الگوریتم عرضه ی آن را کنترل میکند و شما می توانید با ارز رمزنگاری شده خرید کنید اما نمیتوانید با آن مالیات بپردازید. (و البته که باید برای آن هم مالیات بپردازید.)

تفاوت ارز رمزنگاری شده با پول فیات

قانون سکه ی سال ۱۹۶۵، به طور خاص، بخش ۳۱ امریکا ۵۱۰۳ با عنوان پول رایج می گوید: سکه و ارز امریکا (از جمله اسکناس های ذخیره شده فدرال و اسکناس های منتشر شده از بانکهای ذخیره فدرال و بانکهای ملی) پول رایج قانونی برای کلیه بدهی ها، عوارض عمومی، مالیات ها و حقوق، هستند.

برای اهداف مالیاتی فدرال، پول مجازی هم به عنوان دارایی محسوب می شود. اصول مالیاتی عمومی قابل اعمال در معاملات ملکی در معاملات ارز مجازی هم اعمال می شود.

در مواقع تورم زیاد، مردم باید بتوانند ثروت خود را به واحدی با ثبات بیشتر تبدیل کنند و یا با پایین آمدن ارزش پول فیات، سرمایه ای عظیم را از دست بدهند. اینجا ارزش ارزهای رمزنگاری شده مانند بیت کوین مشخص میشود. از آنجا که هیچ بانک مرکزی یا دولتی برای تغییر سیاست پولی بیت کوین وجود ندارد، این ارز دیجیتال به عنوان فرار از پول متمرکز به کار میرود و می تواند کمکی به سیاست های پولی ضعیف باشد.

با اینکه امروزه به خاطر تراکنش های طولانی مدت و نوسانات زیاد بیت کوین هنوز این نقش را ندارد، اما ممکن است که در آینده ای نزدیک و به خاطر تورم زیاد، مردم همه ی دارایی خود را تبدیل به بیت کوین کنند، همانگونه که امروزه همگی در پی خرید طلا هستند. تا زمانی که بیت کوین به ثبات برسد و قیمتش ثابت شود، سکه های باثبات دیگری مانند تتر،همچنان ارزشمند خواهند ماند. از آنجا که تتر به دلار امریکا متصل است، روشی کارآمد برای کسانی است که از تورم رنج میبرند و به دنبال ارزی باثبات و دولتی میگردند.

پول یا ارز فیات چیست؟

پول فیات به واحد پولی گفته می‌شود که دولت‌ها آن را منتشر می‌کنند، اما پشتوانه فیزیکی (مانند طلا ، نقره) ندارد.

به گزارش ایبِنا، ارز فیات یا پول بی‌پشتوانه مانند دلار آمریکا، در واقع یک پول قانونی است که ارزش خود را از دولت صادرکننده‌اش می‌گیرد و برخلاف پول کالایی، ارزش آن به یک کالای فیزیکی بستگی ندارد. فیات از واژه لاتین به همین نام و به معنی «بگذارید انجام شود» گرفته شده‌ است. دولتی که پول فیات را چاپ می‌کند، عامل تعیین‌کننده در ارزش آن است و در حال حاضر بسیاری از کشورها از سیستم ارز فیات برای خرید کالا، خدمات، سرمایه‌گذاری و سپرده‌گذاری استفاده می‌کنند. این سیستم پولی در واقع جایگزین استاندارد طلا و پول کالایی شده است.

در واقع پول فیات (Fia Cu e cy) به واحد پولی گفته می شود که دولت‌ها آن را منتشر می‌کنند اما پشتوانه فیزیکی (مانند طلا، نقره) ندارد. ارزش این نوع پول به‌جای آنکه وابسته به ارزش ذاتی دارایی‌هایی دیگر به‌عنوان پشتوانه باشد، ناشی از ارتباط بین میزان عرضه و تقاضا است.

متخصصین حوزه مالی و اقتصاددانان در حمایت از ارزهای فیات هم عقیده نیستند. مدافعان و مخالفان آن مزایا و معایب زیر را برای ارزهای فیات مطرح می‌کنند:

کمیابی (Sca ci y): پول‌ فیات از کمیابی کالا یا دارایی فیزیکی مانند طلا تاثیر نمی‌پذیرد.

هزینه: خلق پول فیات از نظر اقتصادی نسبت به پول کالایی به‌صرفه‌تر است.

واکنش‌پذیر: پول فیات این قدرت را در اختیار دولت و بانک مرکزی قرار می‌دهد که نسبت به بحران‌های اقتصادی انعطاف کافی را داشته باشند.

مبادلات بین‌المللی: ارزهای فیات توسط تعداد زیادی از کشورها در سرتاسر جهان مورد استفاده قرار می‌گیرند. این باعث ارائه فرم قابل قبولی از پول برای مبادلات تجاری شده است.

راحتی: برخلاف طلا، پول فیات به ذخایر فیزیکی که نیازمند نگهداری، محافظت، نظارت و دیگر امور هزینه‌زا باشد، نیست.

نبود ارزش ذاتی: ارزهای فیات فاقد ارزش ذاتی هستند. این به دولت‌ها امکان «خلق پول از هیچ چیز» را می‌دهد که می‌تواند به ابرتورم و در نهایت سقوط سیستم اقتصادی یک کشور منجر شود.

سابقه تاریک: از نظر نمونه‌های تاریخی، پیاده‌سازی سیستم‌ ارزی فیات معمولاً به سقوط نظام‌های مالی ختم شده است که بیانگر خطرناک بودن استفاده از این سیستم پولی است.

پول یا ارز فیات (Fia Cu e cy) چیست؟

تنها مشابهت بین ارز فیات و ارز دیجیتال در نداشتن پشتوانه فیزیکی آن‌هاست. در حالی که ارز فیات توسط دولت‌ها و بانک‌های مرکزی کنترل می‌شود، ارزهای دیجیتال ماهیت غیرمتمرکزی دارند.

تفاوت آشکار این دو سیستم پولی، در نحوه ایجاد پول‌های جدید در هر یک از آن‌هاست. بیت کوین به عنوان نمونه برتر ارزهای دیجیتال، در مقایسه با پول‌های فیات که در کنترل بانک‌هاست و اساساً می‌توانند بدون هیچ پایه و اساسی به وجود آیند، عرضه و تعداد سکه محدودی دارد.

به عنوان شکل دیجیتالی پول، ارزهای دیجیتال هیچ قرین فیزیکی ندارند و به هیچ مرزی محدود نمی‌شوند. علاوه بر این، تراکنش‌ها در ارزهای دیجیتال برگشت‌ناپذیر است در حالی که در ارزهای فیات اینگونه نیست.

لازم به اشاره است که بازار ارز دیجیتال دربرابر بازارهای سنتی و مبادلات ارزی بسیار کوچکتر و پرنوسان‌تر است. این یکی از دلایلی است که مانع از فراگیر شدن و پذیرش گسترده این ارزها در عرصه بین‌المللی شده است. اما با رشد بازار ارزهای دیجیتال، به احتمال زیاد نوسان آن نیز کمتر و کمتر خواهد شد.

استیبل کوین چیست؟ + انواع غیرمتمرکز، مزایا و خطرات ارزهای دیجیتال با ثبات Stablecoin

استیبل کوین نوعی کریپتوکارنسی طراحی شده برای کاهش نوسانات قیمت است که به‌عنوان ذخیره‌کننده ارزش و وسیله‌ای برای مبادله کاربرد دارد.

به گزارش ایمنا، این نوع ارزهای دیجیتال به پول فیات مانند دلار آمریکا، سایر ارزهای رمزنگاری شده، فلزات گرانبها یا ترکیبی از هر سه وابسته هستند. دلیل این وابستگی تلاش برای ثابت نگه داشتن قیمت آن‌ها است. هر واحد از یک استیبل کوین بدون توجه به شرایط کلی بازار همیشه قیمت ثابتی دارد، به همین دلیل آن‌ها را با عنوان ارز دیجیتال پایدار و با ثبات نیز می‌شناسند. مهمترین موارد نظیر تتر (USDT)، یو اس دی سی (USDC) و بایننس یو اس دی (BUSD) دارای پشتوانه دلار آمریکا هستند و قیمت هر واحد آن‌ها همیشه یک دلار آمریکا است.

یک ارز دیجیتال با ثبات و پایدار صرف نظر از این که بازار کریپتوکارنسی دارای چه وضعیتی است، همیشه ارزش یکسانی دارد، حتی اگر قیمت بیت کوین، اتریوم و دیگر رمز ارزهای برتر بازار به صد دلار کاهش یا به صد هزار دلار افزایش پیدا کند، یک واحد تتر یا دیگر استیبل کوین‌های مطرح باز هم یک دلار ارزش خواهند داشت.

انواع استیبل کوین‌ها

استیبل کوین‌ها بر اساس نحوه عملکردشان به ۵ دسته کلی تقسیم می‌شوند. برخی از آنها از ارزهای فیات به‌عنوان پشتوانه استفاده می‌کنند؛ پشتوانه برخی از آنها دارایی‌هایی مانند طلاست؛ ثبات قیمت برخی از آنها به پشتوانه ارزهای دیجیتال دیگر تأمین می‌شود و برخی از آنها از الگوریتم‌هایی خاص برای حفظ ثبات قیمت استفاده می‌کنند. برخی از استیبل کوین‌ها مانند توکن‌های رپد (Wrapped tokens) هم اساساً قیمت ثابتی ندارند و قیمت آنها وابسته به ارز دیجیتال پشتوانه آنها (مانند بیت کوین یا اتر ) است.

استیبل کوین با پشتوانه پول ملی

استیبل کوین‌های با پشتوانه فیات، همیشه ارزشی معادل واحدهای فیات پشتوانه خود دارند؛ به این صورت که در ازای عرضه هر کوین جدید به بازار، یک واحد از ارز فیات به خزانه این استیبل کوین افزوده خواهد شد.

استیبل کوین‌های با پشتوانه ارزهای فیات نظیر دلار آمریکا، یورو و ین، اولین و ساده‌ترین استیبل کوین‌ها هستند که با نسبت یک‌به‌یک پشتیبانی می‌شوند. تا زمانی که ارزش ارز اصلی و پایه (یا سبدی از ارزها، آن‌طور که لیبرا در ابتدا پیشنهاد داده بود) ثابت بماند، استیبل کوین ارزش خود را حفظ خواهد کرد. آنها اساساً اعتبار خود را از اعتبار صادرکننده ارز فیات وام می‌گیرند و این بانک مرکزی کشور است که از ارزش آنها محافظت می‌کند.

تتر (USDT) با ارزش بازار ۶۲/‏۲ میلیارد دلاری‬، با اختلاف زیاد بزرگ‌ترین استیبل کوین با پشتوانه فیات محسوب می‌شود. دیگر استیبل کوین‌های برجسته از جمله یواس‌دی‌کوین (USDC) متعلق به شرکت‌های سیرکل (Circle) و کوین بیس با ۲۳ میلیارد دلار، بایننس یواس‌دی (BUSD) با ۹/‏۶ میلیارد دلار و دای ( DAI) با ۴/‏۸ میلیارد دلار در رده‌های بعدی قرار می‌گیرند.

استیبل کوین با پشتوانه دارایی طلا

استیبل کوینی که با دارایی پشتیبانی می‌شود، شبیه به نوع با پشتوانه فیات است؛ با این تفاوت که دارایی‌های فیزیکی نظیر طلا را به‌عنوان پشتوانه نگهداری می‌کند. استیبل کوین‌های با پشتوانه دارایی، ارزهای فیات را با طیف متنوعی از وثیقه‌های ملموس جایگزین می‌کنند؛ که در این بین طلا که یک ذخیره ارزش سنتی به شمار می‌آید، یکی از رایج‌ترین این وثیقه‌هاست.

برخی دیگر از استیبل کوین‌های با پشتوانه دارایی هم وجود دارند که با سبدی از فلزات گران‌بها و یا حتی با املاک و مستغلات سوئیس پشتیبانی می‌شوند. عموماً این دسته از استیبل کوین‌ها با میزان مشخصی از کالا مرتبط هستند، در یک مکان شناخته‌شده ذخیره می‌شوند و اغلب تحت حسابرسی‌های معتبر بین‌المللی قرار می‌گیرند؛ موضوعی که تتر مدت‌ها از آن اجتناب می‌کرد.

یکی از نمونه‌های مشهور استیبل کوین با پشتوانه دارایی، تتر گلد (XAUT) است که از سوی شرکت تتر عرضه شده است. هر واحد تتر گلد برابر با یک اونس طلای لندن است. از نمونه‌های دیگر استیبل کوین‌های با پشتوانه دارایی می‌توان به پکس گلد (Pax Gold) و دیجیکس گلد (Digix Gold) اشاره کرد.

استیبل کوین با پشتوانه ارز دیجیتال

استیبل کوین‌های با پشتوانه ارز دیجیتال از وام‌هایی با وثیقه مازاد استفاده می‌کنند تا ارزششان را ثابت نگه دارند. استیبل کوین‌های مبتنی بر ارز دیجیتال با سبدی از یک یا چند ارز دیجیتال پشتیبانی می‌شوند. از آنجایی که ارزهای دیجیتال خود بسیار بی‌ثبات هستند، این استیبل کوین‌ها وام‌هایی با وثیقه مازاد بسیار زیاد ارائه می‌دهند و از وام‌گیرندگان می‌خواهند توکن‌های خود را در قراردادهای هوشمند قفل کنند. در صورتی که ارزش وثیقه بیش از حد کاهش یابد، توکن‌های وثیقه نقد می‌شوند تا از ضررهای بیشتر جلوگیری شود.

یکی از معروف‌ترین استیبل کوین‌های با پشتوانه ارز دیجیتال، دای (DAI) نام دارد که ارزشی معادل یک دلار داشته و متعلق به پلتفرمی به نام میکردائو (MakerDAO) است. دای یک استیبل کوین غیرمتمرکز است و برای استفاده از آن نیازی به اعتماد به هیچ نهاد ثالثی نیست. برخلاف سایر ارزهای دیجیتال باثبات که قیمتشان با پشتوانه فیات سپرده‌گذاری‌شده در بانک ثابت می‌ماند، قیمت دای با وثیقه‌گذاری یک ارز دیجیتال مانند اتریوم در یک قرارداد هوشمند به‌نام صندوق سپرده‌گذاری ثابت می‌ماند.

برای تولید دای، کاربر باید ارز دیجیتال خود را در یک صندوق سپرده‌گذاری یا Vault واریز کند. این صندوق سابقا (Collateralized Debt Position) و یا به اختصار (CDP) نامیده می‌شد. در ابتدا برای وثیقه‌گذاری در این صندوق فقط از اتر استفاده می‌شد؛ اما در حال حاضر از بعضی ارزهای دیجیتال دیگر مانند BAT هم می‌توان برای وثیقه‌گذاری استفاده کرد.

استیبل کوین الگوریتمی

استیبل کوین‌های الگوریتمی همان طور که از نامشان پیداست، از الگوریتم‌ها و قراردادهای هوشمند برای محافظت از ثبات قیمتی بهره می‌برند. این استیبل کوین‌ها با سیاست افزایش یا کاهش عرضه (در زمان‌های موردنیاز) و با استفاده از نیروهای بازار، سطح قیمت خود را ثابت نگه می‌دارند.

با این تعریف، استیبل کوین‌های با پشتوانه ارز دیجیتال، مانند دای (DAI) که از سیستم وثیقه مازاد برای حفظ ارزش خود استفاده می‌کنند نیز جزو استیبل کوین‌های الگوریتمی به حساب می‌آیند.

رپد توکن‌ها

یک توکن رپد (Wrapped Token) ارز دیجیتالی است که پشتوانه آن یک ارز دیجیتال دیگر است. خیلی از کارشناسان این نوع ارز دیجیتال را استیبل کوین نمی‌دانند چراکه کاربردهای گسترده ندارد و چندان مستقل نیست. اصطلاح رپد به‌معنای (پوششی) است و از این نام می‌توان توکنی را تصور کرد که در پوشش یک توکن یا کوین دیگر قرار گرفته است. به عبارت دیگر، واحدهای یک ارز دیجیتال در یک آدرس مخصوص ریخته می‌شود و به‌ازای آن به‌طور خودکار در شبکه دیگر، توکن رپد ایجاد می‌شود.

از نمونه‌های بارز توکن رپد می‌توان به رپد بیت کوین (Wrapped Bitcoin) اشاره کرد که اولین بار روی شبکه اتریوم عرضه شد. هر توکن رپد بیت کوین با یک واحد بیت کوین پشتوانه‌سازی می‌شود و بنابراین قیمت هر واحد از آن برابر با یک واحد بیت کوین است. از آنجا که شبکه بیت کوین و اتریوم مستقل هستند و نمی‌توان به‌طور مستقیم از بیت کوین در تراکنش‌های اتریوم و برنامه‌های غیرمتمرکز استفاده کرد، توکن رپد بیت کوین به افرادی که تمایل داشته باشند با بیت کوین در شبکه اتریوم فعالیت کنند کمک می‌کند.

استیبل کوین‌ها چگونه کار می‌کنند

همانطور که از نام آن‌ها پیدا است، رمز ارزهای پایدار طراحی شده‌اند تا در زمان‌های مختلف قیمت و ارزش ثابتی داشته باشند. برای رسیدن به ارزی که ترکیبی از ویژگی‌های ارز فیات و ارز دیجیتال رمزنگاری شده را داشته باشد (ثبات ارزهای فیات و مزیت‌های غیر متمرکز و فرا مرزی بودن رمز ارزها) راه‌های مختلف وجود دارد.

بدون رمز ارزهای پایدار، گرفتن وام برای خرید ارزهای دیجیتال رمزنگاری شده ریسک و خطر زیادی را به همراه دارد، زیرا دارایی‌های شما در کوتاه‌ترین زمان ممکن می‌تواند کل ارزشش را از دست بدهد. به همین ترتیب تصور کنید اگر دستمزد خود را در قالب رمز ارز دریافت کنید و قیمت‌ها به طور غیر منتظره‌ای سقوط کنند!

فارغ از روش مورد استفاده برای ثابت نگه داشتن قیمت، مهمترین عاملی که باید در نظر گرفته شود ویژگی ثبات است. بد معایب ارز فیات نیست بدانید درباره مطرح‌ترین استیبل کوین‌های بازار کریپتوکارنسی مثل تتر شایعاتی درباره کمتر بودن وثیقه در گرو بانک نسبت به تعداد کوین‌های در گردش داخل شبکه بلاک چین وجود دارد. پس آن‌ها لزوماً معتبرتر نیستند. از طرفی تا امروز، با وجود نگرانی‌ها، دای (DAI) به عنوان یک استیبل کوین غیر متمرکز مشکلی از نظر نوسان قیمت نداشته است.

معروف ترین استیبل کوین‌ها

تتر (Tether‌)

یکی از بهترین و پرطرفدارترین استیبل کوین‌های موجود تتر است. در حال حاضر تتر بیشترین حجم معادلات را دارد و بین بیشتر کاربران تتر جا به جا می‌شود. هم اکنون قیمت تتر معادل ۱ دلار می‌باشد. شما می‌توانید با استفاده از صرافی‌های ارز دیجیتال این تبادلات را انجام دهید. هم اکنون اگر کاربری بخواهد ارزهای دیجیتال خریداری کند از تتر استفاده می‌کنند. از دیگر افتخارات تتر این است که در لیست ۱۰ ارز دیجیتال معروف قرار دارد. اگر به لیست رمز ارزها مراجعه کنید نام ارز دیجیتال تتر را در بین ۱۰ ارز برتر مشاهده می‌کنید.

ترو یو اس دی (TrueUSD)

TrueUSD یک استیبل کوین معروف دیگر است که آن هم همانند تتر برابر با ۱ دلار می‌باشد. شما می‌توانید به راحتی از طریق صرافی‌ها اقدام به خرید TrueUSD کنید. استیبل کوین TrueUSD به دلیل اینکه توسط شرکت‌های ثالث تأیید می‌شوند از شفافیت و همچنین امنیت مناسبی برخوردار هستند. به گفته یک سایت معتبر انگلیسی تیم توسعه دهنده TrueUSD یک تیم کاربلد می‌باشد و تماماً سعی می‌کنند تا در راه خود موفق شوند.

دلار Gemini) GUSD)

اگر در حوزه ارزهای دیجیتال فعالیت مستقیم دارید، قطعاً با سرمایه گذاران بزرگ بیت کوین آشنا هستید. یکی از سرمایه گذاران بیت کوین برادران وینکلووس هستند. استیبیل کوین GUSD نیز توسط این افراد ایجاد شده است. هم اکنون قیمت GUSD برابر با ” ۱ دلار ” می‌باشد. شما می‌توانید برای خرید و فروش رمز ارزهای خود و باقی کارها از این استیبل کوین استفاده کنید.

پاکسوس استاندارد (Paxos Standard)

پاکسوس توسط نهاد تنظیم و مقررات مالی تأیید شده است. در کل می‌توان گفت که استیبل کوین Paxos Standard اولین استیبل کوین کنترل شده در جهان می‌باشد. خوشبختانه صرافی بایننس این را به عنوان رمز ارز تأیید کرده است.

مزیت استیبل کوین

• کارمزد پایین، امنیت بالا، حفظ حریم خصوصی
• دارایی با پشتوانه
• استفاده از فناوری بلاک چین
• استفاده از شفافیت و امنیت دفتر کل توزیع شده
• سادگی
• قراردادهای هوشمند
• انعطاف‌پذیری
• امکان استفاده از هر ارز فیات به عنوان پشتوانه استیبل کوین

معایب استیبل کوین

• متمرکز بودن برخلاف هدف اصلی رمز ارزهایی مانند بیت کوین.
• نیاز به شخص ثالث استیبل کوین‌ها برای ایجاد اعتماد به یک نهاد نیاز دارند.
• حسابرسی جداگانه
• بازگشت سرمایه پایین
• کمبود آموزش

تسهیل در پرداخت‌ها

استیبل کوین‌ها امکان استفاده از قراردادهای مالی هوشمند را در شبکه بلاک فراهم می‌کند. این معاملات خودکار، شفاف، برگشت ناپذیر و قابل ردیابی هستند. بنابراین استیبل کوین‌ها می‌توانند برای پرداخت وام، حقوق، حق اشتراک و پرداخت اجاره بها باشند. برای مثال، یک کارفرما می‌تواند قرارداد هوشمندی را تنظیم کند که به طور خودکار استیبل کوین را به عنوان حقوق در پایان ماه به کارکنان پرداخت کند.

بهبود عملکرد صرافی‌ها

به علت وجود قوانین سختگیرانه، تعداد محدودی از صرافی‌های ارز دیجیتال از رمز ارزهای فیات پشتیبانی می‌کنند. استیبل کوین‌ها با فراهم کردن امکان معاملات فیات کریپتو، می‌توانند این مشکل صرافی‌ها را حل کنند. در واقع کاربران می‌توانند به جای استفاده از دلارهای واقعی از استیبل کوین با پشتوانه دلار استفاده کنند. نتیجه این کار افزایش معاملات و نقدینگی بازار ارزهای دیجیتال است.

جایگزین پول نقد

از استیبل کوین‌ها می‌توان به جای پول نقد پول نقد استفاده کرد. از خرید قهوه تا انتقال پول به خانواده، می‌توانیم از استیبل کوین‌ها و یک کیف پول دیجیتال برای پرداخت استفاده کنیم. استفاده از استیبل کوین‌ها می‌تواند پرداخت در سفرهای خارجی را آسان کند، زیرا نیاز به تبدیل ارزهای مختلف را از بین می‌برد.

حفظ سرمایه در برابر کاهش ارزش پول

در زمان کاهش ارزش پول ملی، شهروندان می‌توانند با استفاده از استیبل کوین‌های با پشتوانه یورو و دلار ارزش پول خود را حفظ کنند. استیبل کوین‌ها می‌توانند راه‌حلی ایده آل برای شهروندان کشورهای با اقتصاد ضعیف باشند، زیرا به آن‌ها اجازه می‌دهد تا دارایی‌های خود را به راحتی مبادله کنند.

استیبل کوین در یک نگاه

استیبل کوین‌ها دسته‌ای از ارزهای دیجیتال هستند که ارزش آن‌ها مشابه با یک دارایی، ارز فیات یا ارز دیجیتال دیگر است. استیبل کوین‌ها انجام معامله در صرافی‌های ارز دیجیتال را راحت تر کرده و امکان انتقال بین‌المللی پول را با کمترین هزینه تراکنش و بیشترین سرعت فراهم می‌کنند.

ارزهای فیات و آینده پول‌های کاغذی (Fiat Money)

در این مقاله به بررسی تاریخچه پول و روند تغییر آن تا رسیدن به ارزهای فیات پرداخته شده است. بررسی ماهیت ارزهای فیات و آینده آنها و نیز جایگزین های آن را در اینجا مطالعه کنید.

آیا ارزهای فیات نسل آخر پول‌های کاغذی هستند؟

استفاده از پول در جهت انجام مبادلات تجاری مختلف قرن‌های زیادی است که توسط بشر انجام می‌شود. در این مدت، پول مورد استفاده مردم از نظر ظاهری و ماهیتی تغییرات فراوانی داشته است و همچنان در حال تغییر است. از شروع مبادلات اولیه انسان که به صورت کالا به کالا انجام می‌شد تا ضرب سکه‌های طلا و نقره توسط سلسله‌های پادشاهی در سراسر جهان و در نهایت تولید پول کاغذی و استفاده از این واسط برای انجام آسان‌تر معاملات همگی بخشی از این پروسه بوده‌اند.

پول کاغذی نیز خود در دومین فاز ماهیتی خود به سر می‌برد. اولین فاز این پول،پول کالای اولیه (Commodity Money) بود که در آن یک ضریب توافقی از واحد پول رایج کشور با یک کالای اولیه اساسی نظیر طلا یا نقره وضع می‌شد و دولت حاکم تنها براساس میزان تولیدی آن کالای اساسی اجازه تولید واحد پول اضافه‌تر را داشت. فاز ثانویه پول کاغذی که با جدا شدن از کالاهای اساسی اتفاق افتاد را پول یا فیات (Fiat Money) می‌گویند.

ارزهای فیات

پول فیات یک ارز صادر شده توسط دولت است. این ارز با یک کالای اولیه فیزیکی، مثل طلا یا نقره، پشتیبانی نمی‌شود و تنها پشتیبان آن دولت صادر کننده آن ارز است. ارتباط بین عرضه و تقاضا و پایداری دولت صادرکننده، به جای ارزش کالای اولیه پشتیبان آن تحت عنوان پول کالای اولیه، ارزش پول فیات را تعیین می‌کند. مدرن‌ترین ارزهای کاغذی ارزهای فیات هستند که شامل دلار آمریکا، یورو و سایر ارزهای جهانی بزرگ می‌شوند.

نکات کلیدی:

• پول فیات یک ارز صادرشده توسط دولت است که توسط یک کالای اولیه نظیر طلا پشتیبانی نمی‌شود.
• پول فیات به بانک مرکزی کنترل بیشتری بر روی اقتصاد می‌دهد؛ زیرا می‌تواند کنترل میزان چاپ پول را در دست داشته باشد.
• مدرن‌ترین ارزهای کاغذی، مانند دلار آمریکا، ارزهای فیات هستند.
• یکی از خطرهای پول فیات این است که با چاپ بیش از حد آن توسط دولت، یک تورم افسارگسیخته اتفاق بیوفتد.

نحوه کار پول یا ارزهای فیات

پول فیات فقط به این دلیل ارزشمند است که دولت آن ارزش را حفظ می‌کند. یا اینکه دو طرف یک قرارداد بر سر ارزش آن توافق می‌کنند. در گذشته، دولت‌ها سکه‌ها را از یک کالای اولیه ارزشمند نظیر طلا یا نقره ضرب می‌زدند. یا پول کاغذی که قابل بازخرید برای یک میزان مشخص از یک کالای اولیه فیزیکی بود را چاپ می‌کردند. پول فیات غیرقابل تبدیل است و قابلیت بازخرید ندارد. واژه فیات (Fiat) از زبان لاتین می‌آید که معمولاً به صورت دستوری “باید باشد (it shall be)” و “بگذارید انجام شود (let it be done)” ترجمه می‌شود.

ریسک از دست دادن ارزش پول فیات به دلیل تورم یا حتی بی‌ارزش شدن آن در واقعه تورم افسار گسیخته، به دلیل عدم ارتباط آن با منابع فیزیکی، همانند ذخیره ملی طلا یا نقره وجود دارد. اگر مردم ایمان خود را از ارز ملی از دست بدهند، آن پول دیگر هیچ ارزشی نخواهد داشت. این قضیه برای ارزهای پشتیبانی شده با طلا متفاوت است. این مدل ارز به دلیل تقاضا برای طلا در جواهرات و دکوراسیون و همچنین ساخت ادوات الکترونیکی، کامپیوترها و وسایل نقلیه در صنعت هوا و فضا دارای ارزش ذاتی است.

نکات ویژه

دلار آمریکا هم پول فیات و هم پول رایج (Legal Tender) است؛ به این معنی که برای قرض‌های خصوصی و عمومی قابل قبول است. پول رایج به طور ساده هر ارزی است که توسط یک دولت قانونی می‌شود. بسیاری از دولت‌ها یک ارز فیات عرضه می‌کنند و سپس آن را تحت عنوان استاندارد بازپرداخت قبوض، تبدیل به پول رایج می‌کنند.

در گذشته ایالات متحده، ارز کشور توسط طلا (و در مواردی توسط نقره) پشتیبانی میشد. دولت فدرال جلوی مبادله ارز برای طلای دولت توسط مردم را با تصویب عملکرد بانکی فوری سال 1933 گرفت. استاندارد طلا، که ارز آمریکا را با طلای فدرال پشتیبانی می‌کرد، وقتی که آمریکا عرضه طلا به سایر کشورها در ازای ارز آمریکا را متوقف کرد، به طور کامل در سال 1971 به معایب ارز فیات پایان رسید.

از آن موقع، برای دلار آمریکا گفته شده که توسط “اعتماد و اعتبار کامل” دولت آمریکا پشتیبانی می‌شود. “پول رایج برای همه بدهی‌ها، چه عمومی چه خصوصی” می‌باشد. ولی “قابل بازخرید به پول قانونی در خزانه‌داری ایالات متحده یا در هر بانک ذخیره فدرال”، آنطوریکه چاپ روی ورق دلار آمریکا ادعا می‌کند، نیست. به این معنا که دلار آمریکا اکنون به جای “پول قانونی” که قابل معاوضه برای طلا، نقره یا هر کالای اولیه دیگر است، “پول رایج” است.

مزایا و معایت ارزهای فیات

مزایا:

پول فیات در صورتی که بتواند نقش‌هائی که اقتصاد یک کشور از واحد پولی خود انتظار دارد (حفظ ارزش، ایجاد حساب عددی و ساده‌سازی تبادل) را برآورده کند، ارز خوبی خواهد بود. همچنین حق‌الضرب بسیارخوبی دارد.

ارزهای فیات در قرن 20 برتری یافتند. مخصوصاً به دلیل اینکه دولت‌ها و بانک‌های مرکزی در تلاش بودند تا اقتصادشان را از بدترین تأثیر رونق و ورشکستی طبیعی چرخه کسب‌و‌کار ایزوله کنند. پول فیات مثل طلا نادر یا منبع ثابت نیست. به همین دلیل، بانک‌های مرکزی کنترل بسیار بیشتری در تأمین آن دارند. این قضیه به آن‌ها قدرت مدیریت متغیرهای اقتصادی مثل تأمین اعتبار، نقدشوندگی، نرخ‌های سوددهی و سرعت پول را می‌دهد. برای مثال، ذخیره فدرال آمریکا تعهد دوگانه برای پائین نگه داشتن بیکاری و تورم دارد.

معایب:

بحران رهن مسکن سال 2007 و بحران مالی پیروی آن، این عقیده که بانک‌های مرکزی الزاماً می‌توانند از بروز رکود یا کسادی‌های بزرگ با تنظیم تأمین پول جلوگیری کنند را نقض کرد. یک ارز گره خورده با یک کالای اولیه مثل طلا ، به طور کلی بخاطر عرضه محدود طلا از پول فیات پایداری بیشتری دارد. بخاطر عرضه نامحدود آن، فرصت‌های بیشتری برای ایجاد حباب‌ با پول فیات وجود دارد.

مثالی که پول فیات نتیجه اشتباه داد: تورم افسارگسیخته

کشور آفریقائی زیمبابوه یک مثال از بدترین سناریو در ابتدای دهه 2000 ارائه داد. در پاسخ به مشکلات جدی اقتصادی، بانک مرکزی کشور شروع به چاپ پول با سرعت سرسام‌آور کرد. این منجر به تورم افسارگسیخته شد که بین 230 تا 500 میلیارد درصد در سال 2008 افزایش یافت. قیمت‌ها با سرعت افزایش یافتند و مصرف‌کننده‌ها ناچار به حمل کیف‌های پرپول فقط برای خرید اقلام اولیه شدند. در اوج بحران، 100 تریلیون دلار زیمبابوه حدود 40 سنت از ارز آمریکا ارزش داشت.

علت ارزش پول فیات

در تضاد با پول بر پایه کالای اولیه (Commodity-Based Money) همانند سکه‌های طلا یا برگه‌های کاغذی قابل معاوضه برای فلزات ارزشمند، پول فیات تماماً با اعتقاد و اعتماد کامل به دولتی که آن را عرضه کرده است، پشتیبانی می‌شود. یک علت برای امکان‌پذیری این قضیه، این است که دولت‌ها از شما بابت عرضه پول فیات مالیات طلب می‌کنند. از آنجائیکه همه باید مالیات بپردازند یا در غیر اینصورت با مجازات‌های سرسختانه یا زندان روبرو شوند، مردم آن را در مبادلات قبول می‌کنند (این اصطلاحاً نقشه‌گرائی (Chartalism) گفته می‌شود). تئوری‌های دیگر پول، مانند تئوری اعتبار، باور دارد که از آنجائیکه همه گونه‌های پول در اصل یک ارتباط اعتبار و بدهی است، مهم نیست که پول با چیزی برای حفظ ارزش پشتیبانی نشود.

علت ارجحیت پول فیات توسط اقتصادهای مدرن

پیش از قرن 20، بیشتر کشورها گونه‌ای از استاندارد طلا یا پشتیبانی توسط یک کالای اولیه را مورد استفاده قرار می‌دادند. هرچند با رشد و گسترش معاملات و سرمایه‌داری بین‌المللی در مقیاس و وسعت، میزان محدود طلا خروجی از معادن و موجود در گاوصندوق بانک مرکزی توانائی پیش آمدن با ارزش جدید پیش رو را نداشت که باعث ایجاد اختلالات جدی در بازار و تجارت جهانی میشد. پول فیات به دولت‌ها انعطاف‌پذیری بیشتری برای مدیریت ارز خود، گذاشتن قوانین مالی و ثبات بازارهای جهانی می‌دهد. همچنین امکان وجود ذخیره جبران کسری را می‌دهد که به بانک‌های تجاری اجازه می‌دهد تا میزان پول در دسترس خود را برای تلاقی با تقاضای قرض گیرندگان چندبرابر کند.

جایگزین‌های پول فیات

امروزه عملاً هر کشور یک پول رایج دارد که پول فیات است. در حالی که قابلیت خرید و فروش طلا و سکه‌های طلا وجود دارد، به ندرت از آن‌ها برای مبادلات یا خرید روزانه استفاده می‌شود و بیشتر تحت عنوان اشیاء کلکسیونی یا دارائی معاملاتی درنظر گرفته می‌شود.

رمزارزهائی، مثل بیت‌کوین، در دهه گذشته به عنوان یک چالش برای طبیعت تورمی ارزهای فیات ظهور کردند؛ ولی جدا از افزایش علاقه‌مندی و مقبولیت، این دارائی‌های مجازی از دید سنتی “پول” دیده نمی‌شود. در میان ارزهای دیجیتال، شاخه‌ای تحت عنوان کوین‌های ثابت (Stablecoin) وجود دارد که کوین‌های در حال چرخش درون این شبکه با یک میزان معادل از ارزهای فیات، مثل دلار، یورو، یا ین ژاپن، پشتیبانی می‌شود که درون یک حساب بانکی مشخص نگهداری می‌شوند و معایب ارز فیات هدف از طراحی این ارزها وجود یک منبع ثابت و پایدار برای ارزش‌گذاری سایر ارزهای دیجیتال می‌باشد. از میان کوین‌های ثابت وثیقه فیات (Fiat-Collaterized Stablecoins) که اکثراً برمبنای دلار آمریکا ارزش گذاری می‌شوند، می‌توان به تتر (Tether(USDT))، TrueUSD (TUSD)، USD Coin (USDC) و Binance USD (BUSD) اشاره کرد.

پول فیات و احتمال بروز تورم افسار گسیخته

تاکنون، اکثر کشورهای دارای پول فیات تنها میزان متوسطی از تورم را تجربه کرده‌اند که به طور متوسط زیر 2% در سال در چند دهه گذشته بوده است. در واقع، داشتن یک سطح ثابت از تورم یک محرک مثبت یا رشد اقتصادی و سرمایه‌گذاری دیده می‌شود؛ زیرا مردم را به درگیر کار کردن پول به جای بیکار گذاشتن آن و از دست دادن قدرت خرید در طول زمان تشویق می‌کند.

در حالی که دولت‌ها ظرفیت چاپ “نامحدود” واحد ارزی فیات را به صورت تئوری دارند، معمولاً چنین کاری را انجام نمی‌دهند. داشتن یک ارز پایدار و نسبتاً قدرتمند فقط یک تعهد از مدرنترین بانک‌های مرکزی نیست. یک ارز درحال بی‌ارزش شدن پیوسته برای معاملات و تأمین مالی مضر است. همچنین، این قضیه نامشخص است که آیا “چاپ فراوان” پول عامل ایجاد تورم افسارگسیخته است یا خیر. در واقع، تورم‌های افسارگسیخته در طول تاریخ، حتی در مواقعی که پول بر مبنای فلزات گرانبها بود نیز اتفاق افتاده است. همه تورم‌های افسارگسیخته معاصر با یک شکست بنیادی در اقتصاد تولید بنیادی و یا ناپایداری اقتصادی در کشور شروع شده است.

استیبل کوین ارز دیجیتال چیست؟ – بررسی انواع Stablecoin و ویژگی‌های آن

استیبل کوین (Stablecoin) دسته‌ای از ارز دیجیتال است که قیمت آن همواره ثابت باقی می‌ماند. این ثبات قیمت به دلیل پشتیبانی این رمز ارز توسط دلار آمریکا، طلا یا سایر ارزهای دیجیتال است. اولین Stablecoin در سال ۲۰۱۴ وارد بازار کریپتوکارنسی شد. از آن زمان، به دلیل معایب ارز فیات امنیت و ثبات قیمتی خود، به سرعت در بین کاربران ارز دیجیتال رواج پیدا کرد.

Stablecoin به طور معمول جهت خرید سایر رمز ارزها در صرافی‌هایی که امکان خرید با ارزهای فیات را ندارند مورد استفاده قرار می‌گیرند. به عبارتی، این سکه‌ها را می‌توان نسخه مبتنی بر بلاکچین ارزهای فیات دانست. در این مقاله از وبسایت دیجی ولت قصد داریم شما را با استیبل کوین بیشتر آشنا کنیم. همچنین در مورد انواع Stablecoin و ویژگی‌های آن صحبت خواهیم کرد.

استیبل کوین چیست؟

ارزهای دیجیتال سنتی از جمله بیتکوین (BTC) و اتریوم (ETH) دارای نوسان قیمتی زیادی هستند. نوسان قیمتی به این معناست که قیمت یک ارز دیجیتال در یک بازه زمانی کوتاه می‌تواند در هر جهت به شدت تغییر کند. تغییر قیمت را می‌توان با اندازه‌گیری درصد تغییرات از شروع تا پایان روز اندازه‌گیری کرد. در زمان ریزش بازار، این نوسان در مورد بیتکوین به ۱۰ درصد یا حتی بیشتر نیز می‌رسد.

یک ارز از آنجا که یک واحد ذخیره ارزش به حساب می‌آید؛ از آن انتظار می‌رود که بتواند ارزش خود را حداقل در مدت کوتاه حفظ کند. متاسفانه در مورد بازار ارز دیجیتال این شرایط وجود ندارد. این مشکل باعث شد تا توسعه دهندگان به فکر تولید یک رمز ارز جدید بیفتند. اینجاست که استیبل کوین ارزش ذاتی خود را نشان می‌دهد. Stablecoin به دلیل ثبات قیمتی خود، می‌تواند به عنوان یک وسیله جهت ذخیره و نگهداری دارایی در بازار کریپتوکارنسی عمل کند.

صاحبان استیبل کوین می‌دانند که در طول زمان قدرت خرید آن‌ها تغییر نمی‌کند. چراکه قیمت این رمز ارزها همواره ثابت است. چیزی که باعث ثابت ماندن قیمت این دسته از ارزهای دیجیتال می‌شود؛ دارایی است که از آن‌ها پشتیبانی می‌کند. به عنوان مثال، تعدادی از آن توسط دلار آمریکا و تعدادی نیز توسط طلا پشتیبانی می‌شوند. این بدان معناست که به اندازه تعداد رمز ارز تولیدی، دلار یا طلا در بانک‌ها و موسسات مختلف نگهداری می‌شود.

کاربرد استیبل کوین در چیست؟

اینکه استیبل کوین مبتنی بر بلاکچین است؛ باعث می‌شود که فرصت‌های زیادی جهت استفاده از این رمز ارز فراهم شود. شاید بتوان گفت اولین و مهم‌ترین کاربرد آن، خرید و فروش درون صرافی‌ها و در امان نگه داشتن دارایی کاربران از نوسانات بازار است. به عبارتی، کاربران در زمان ریزش بازار کریپتوکارنسی؛ ارزهای دیجیتال خود را به Stablecoin تبدیل کرده تا ارزش دارایی‌ آن‌ها از بین نرود.

امروزه از Stablecoin در پلتفرم‌های مالی غیرمتمرکز (DeFi) جهت وامدهی (Lending) و استیکینگ با سودی بیشتر از بانک‌های سنتی استفاده می‌شود. همچنین در بسیاری از قراردادهای هوشمند ادغام شده‌اند. بنابراین بسیاری از اپلیکیشن‌های غیرمتمرکز (DApp) آن‌ها را به عنوان یک روش پرداخت قبول می‌کنند. به عنوان مثال، در صرافی‌های غیرمتمرکز (DEX) می‌توانید رمز ارزهای مدنظر خود را بر اساس استیبل کوین خریداری کنید.

از این توکن ها جهت پرداخت حقوق نیز می‌توان استفاده کرد. به طور معمول، کارمزد انتقال این دسته از ارزهای دیجیتال بسیار کمتر از سایر رمز ارزها مانند بیتکوین و اتریوم است. بنابراین اگر فریلنسر یا کارفرما هستید؛ می‌توانید حقوق کارمندان خود را با استفاده از این رمز ارز در مدت زمان کوتاه با کارمزد بسیار پایین پرداخت کنید.

انواع استیبل کوین

ثبات قیمتی ارزهای فیات مانند دلار آمریکا از طریق قوانین تنظیم شده توسط بانک مرکزی معایب ارز فیات آمریکا و فدرال رزور تامین می‌شود. برای اینکه قیمت یک توکن ارز دیجیتال نیز ثابت باقی بماند؛ باید توسط یکی از این ارزها پشتیبانی شوند. این سکه‌ها با توجه به ارز یا کالایی که پشتیبانی می‌شوند؛ به چند دسته مختلف تقسیم می‌شوند که شامل موارد زیر است.

۱. استیبل کوین با پشتوانه ارز فیات

ثبات قیمتی این دسته از توکن‌ها توسط ارزهای فیات مانند دلار آمریکا، پوند، یورو و … تامین می‌شود. به عبارتی، به ازای هر توکن در گردش، یک یا چند ارز در خزانه‌های مختلف ذخیره شده است. این ذخایر به طور منظم توسط حسابرس‌های مختلف بررسی شده و اطلاعات به دست آمده در اختیار عموم قرار می‌گیرد.

مهم‌ترین مثال از این دسته، تتر (Tether) است. این سکه که با نماد USDT شناخته می‌شود؛ دارای ذخایری از دلار آمریکا است. بنابراین قیمت این رمز ارز همواره معادل یک دلار است. صرافی‌های مختلف امکان خرید و فروش ارزهای دیجیتال بر اساس تتر را فراهم می‌کنند. این ویژگی باعث می‌شود که حتی کاربران ایرانی نیز به راحتی بتوانند از صرافی‌های خارجی استفاده کنند. بنابراین تنها کافی است مقداری تتر از صرافی‌های ایرانی به صرافی خارجی منتقل کرده و اقدام به خرید و فروش ارز دیجیتال کنید.

۲. Stablecoin با پشتوانه ارز دیجیتال

این دسته شامل سکه‌های پشتیبانی شده توسط ارزهای دیجیتال دیگر می شوند. از آن‌ها می‌توان جهت ردیابی قیمت سکه پشتیبانی‌کننده استفاده کرد. همچنین آن‌ها می‌توانند در بلاکچین‌های مختلف ‌راه‌اندازی شوند. به عنوان مثال، WBTC یک استیبل کوین پشتیبانی شده توسط بیتکوین است که در بلاکچین اتریوم اجرا می‌شود.

این توکن‌ها دارای مکانیسمی متفاوت از دسته اول جهت حفظ ثبات قیمتی خود هستند. به این صورت که هنگامی که قیمت رمز ارز پشتیبانی‌کننده بالا می‌رود؛ میزان عرضه استیبل کوین افزایش می‌یابد. همچنین با کاهش قیمت رمز ارز پایه، میزان عرضه Stablecoin کاهش خواهد یافت. بنابراین در هر دو حالت، قیمت آن ثابت باقی می‌ماند.

تنها عیب این دسته، در هنگام نوسانات شدید بازار است. به عنوان مثال، در زمان ریزش بازار، کاهش حجم عرضه نمی‌تواند پاسخگوی ترس موجود در بازار باشد. بنابراین نسبت به دسته اول، نوسانات بیشتری را تجربه خواهند کرد.

۳. Stablecoin با پشتوانه کالا

این دسته در واقع بازتابی از ذخایر کالاهای فیزیکی در بلاکچین هستند. سکه‌هایی که توسط کالاهای با ارزش مانند طلا، نقره، نفت و سایر فلزات گرانبها پشتیبانی می‌شوند؛ در این دسته قرار می‌گیرند. طلا رایج‌ترین کالایی است که وثیقه گذاشته می‌شود. البته باید دقت داشته باشید که کالاها نیز ممکن است نوسان قیمتی زیادی را تجربه کنند. بنابراین نمی‌توان با قطعیت گفت که این استیبل کوین کاملا ثابت است.

یکی از مزیت‌هایی که این توکن‌ها دارند؛ امکان کسب سود دوگانه توسط سرمایه‌گذاران است. به عبارتی، زمانی که شما بر روی یک سکه با پشتوانه طلا سرمایه‌گذاری می‌کنید؛ هم از رشد قیمتی طلا سود می‌برید و هم و از رشد اندک آن توکن سود خواهید کرد. PAXG و XAUT مثال‌های معروفی از این دسته هستند.

۴. استیل کوین الگوریتمی

استیبل کوین الگوریتمی، دسته‌ای از ارزهای دیجیتال هستند که برای حفظ ثبات قیمتی خود، از الگوریتم‌های پیشرفته استفاده می‌کنند. به طور معمول مکانیسم اصلی آن، تنظیم میزان عرضه و تقاضا بر روی بلاکچین است.

متاسفانه بالاترین ریسک سرمایه گذاری را این سکه‌ها دارند. برخی از توکن‌های الگوریتمی به دلیل نوسان شدید قیمت خود در بازار ریزشی شهرت دارند. معروف‌ترین مثال آن، استیبل کوین ترا با نماد UST است. ریزشی که در اواسط سال ۲۰۲۲ در اثر تورم ایجاد شده در آمریکا رخ داد؛ باعث شد قیمت این رمز ارز تقریبا صفر شود.

مزایای استیبل کوین

توکن‌های با قیمت ثابت یا Stablecoin، مزایای زیادی نسبت به ارز فیات و سایر ارزهای دیجیتال دارند. در وهله اول، آن‌ها ثبات قیمتی را به بلاکچین ارائه می‌دهند. همچنین شفافیت بیشتری نسبت به ارزهای فیات دارند چراکه میزان دارایی‌های پشتیبانی‌کننده آن‌ها به طور منظم گزارش می‌شود.

Stablecoin می‌تواند به عنوان یک رمز ارز مورد استفاده قرار گرفته و ارزش را بین کاربران مختلف جا به جا کنند. آن‌ها پرداخت‌های برون مرزی و خرید سایر ارزهای دیجیتال را آسان‌تر می‌کنند. به طور معمول انتقال دارایی از طریق استیبل کوین با کارمزد کمتری همراه است. همچنین اگر از یک توکن با پشتوانه طلا استفاده می‌کنید؛ در واقع نسخه دیجیتال این فلز گرانبها را خریداری کرده‌اید. بنابراین می‌توان گفت که دارایی‌های با ارزش به راحتی در اختیار کاربران قرار می‌گیرد.

معایب استیبل کوین

مهمترین عیب استیبل کوین، ضرر احتمالی از طرف توسعه دهنده است. به عنوان مثال، شبهات زیادی در مورد اینکه تتر (USDT) در حال حاضر بدون پشتوانه است و مدیران آن اطلاعات دقیقی از دارایی‌های ذخیره شده ارائه نمی‌دهند؛ وجود دارد. بنابراین اگر این افراد تصمیم بگیرند تمام سکه‌های خود را یکجا به فروش برسانند؛ کاربران با ضرر هنگفتی مواجه خواهند شد و بزرگترین دزدی تاریخ دنیای کریپتوکارنسی رقم می‌خورد.

از دیگر معایب آن، اتکا استیبل کوین به نهاد‌های مرکزی و موسسات مالی ذخیره‌کننده ارزهای فیات یا طلا است. بنابراین هر خطای انسانی ممکن است با ضرر کاربران همراه باشد. همچنین دوره‌های ریزشی بازار، ریسک سرمایه‌گذاری در توکن‌های الگوریتمی یا با پشتوانه ارز دیجیتال را افزایش می‌دهد. در نهایت، دولت‌ها این قدرت را دارند که با توسعه‌دهندگان را مجبور به مسدودسازی آدرس‌های فعال کنند.

سخن پایانی

استیبل کوین همانطور که از نام آن پیداست؛ ارزهای دیجیتالی هستند که قیمت آن‌ها همواره ثابت است. برای دستیابی به این هدف، این رمز ارزها باید توسط یکسری دارایی‌های با ارزش پشتیبانی شوند. این دارای ممکن است ارزهای فیات، کالا، ارز دیجیتال یا الگوریتم‌های پیشرفته باشد.

از استیبل کوین در کارهای مختلفی استفاده می‌شود. از جمله این موارد می‌توان به خرید سایر ارزهای دیجیتال، انتقال دارایی به فرد دیگر، وامدهی و استیکینگ و همچنین استفاده در اپلیکیشن‌های غیرمتمرکز (DApp) اشاره کرد. با این وجود معایبی نیز دارند. بزرگترین عیب آن نیز دسترسی کامل توسعه دهنده به دارایی‌های پشتیبانی‌کننده است.

با وجود تمام این مشکلات، Stablecoin جایگاه ویژه‌ای در بین کاربران ارز دیجیتال پیدا کرده است به گونه‌ای که تتر (USDT) از لحاظ مارکت کپ، بعد از بیتکوین و اتریوم در جایگاه سوم قرار دارد.